Merhabalar

Merhaba Dostlar,

Yaklasik 2 yildir icinde bulundugum twitter dunyasinin sanirim en guzel kazanimlarindan birini bugun itibariyle yasiyorum. @salihtuna,@gorkemaytac, @cmkrc ile birlikte biraz bahis,biraz ani, biraz gercek,biraz masal ve biraz hayat yazmak icin bu sitede sizlerle beraber olacagiz.

Sitemizin adi bizimlekazan.blogspot.com. Evet belki de bir tikla ulasabileceginiz binlerce bahis sitesinden biri gibi kulaga geliyor olabilir. Evet belki de yazilacak olan maclarin hicbirisi tutmayabilir.Ama benim burada yazacak olmam sadece 3 mactan 5 oran olmayacak sizin icin. Bizimlekazan, hayatin artilarindan ve eksilerinden,arkadasliklarin oneminden ,  aile kulturunden ,sevgiden ,saygidan  ,birazcik hos sohbetten kazanacagimiz bir site olacak sizinle. Futbol hayattir. 10 oranlik bir macla degil kuracagimiz degerlerle kazanacagiz ve bunlar gecici degil kalici olacak..

Ben Gokhan Caliskan. Biraz da kendimden bahsederek ilk kapilari ben acayim size ki once siz benim hayatima ortak olun.Ben 1981 Ankara dogumlu ama 6 yasinda anne-baba memleketi olan Adana’ya gelerek o sicaklarda buyumus birisiyim.Babasi fanatik Fener’li ve Adanaspor’lu , annesi Fenerbahce’ye kaybedince yemek yapmayacak kadar hasta Galatasaray’li ve 12 yil boyunca hangi takim sampiyonluga yakinsa onu destekleyen bir kardese mensub bir ailenin cocuguyum.Kazik kadar olduk ama hangi yasa gelirseniz gelin hicbirzaman bu sizi onlarin cocugu yapmaktan alikoyamayacak. Ve siz hep cocuk olarak kalacaksiniz.

Benim hikayem onlarin arasinda gitgeller olsada biraz farkli.8-9 yasinda 5 Ocak Stad’inda baslayan bir tutku. 2 fanatik demirsporlu amca ve bir adanasporlu baba. Sene baslarin daha. Bir onceki hafta Besiktas’tan 10 tane yemis Adana Demirspor.Dile kolay. Hayal meyal hatirliyorum Adanaspor tarafinda bilet kalmadigindan Demirspor tarafina oturdugumuzu. Oradaki amcalarin hepsinin gozunde daha once hic gormedigim seyler vardi.Varlikli (ne demekse artik bu) bir aile’nin cocuguydum  ve hayata karsi bir savas,ofke,isyan duyan adamlarin gozlerindeki bu izleri ilk defa goruyordum. Adanaspor zengindi yabanci oyunculari vardi. Kaleci Darko , golcu Sabotic. Bu mavililer tribundeki o adamlar gibiydiler.Sinan Engin var kel,gobekli. Takimda yabanci yok. Biraz da kisaydi sanki bunlar Tekin Incebaldir oynuyormuydu o zaman bilemiyorum ( 1.50 boyu). Iste  gun benim ruhuma kazinmis bu takim yillar sonra anladim. Firsat buldukca amcalarimla maca gidiyor, babamin beni Adanaspor maclarina goturdugunde Demirsporu tuttugumu anlamamasi icin gollere yalandan seviniyordum. Kombineyle maclara giriyorduk Adanaspor maclarina.Babam sam fistigi alirdi ve hazir yerimize gider otururduk. Halbuki o mavi takimin maclari. Mactan once salgam – simit , devre arasinda cift ekmek kebaplar , maraton’da hep bir itis kakis,betona serilmis gazeteler ve cekirdek. Eger bunlarin farkini bilmiyorsaniz yazinin geri kalanini okumaniza gerek. Size de yazilabilecek 2-3 mac tahmini olacaktir elbet.

Ozel okula gidiyordum.Babam ingilizce,almaca ogrenmemi ve kendisi gibi muhendis yada annem gibi Fizik ile ugrasmami bekliyordu. Ama ben herseyi biraktim.Yakin deplasmanlara gidiyor aksam eve donuyordum babam sorarsa da Adanaspor’un maci vardi !

Universite zamani geldiginde ayrilik vakti de gelmisti ilk defa.Hem aileden, hem o stadtan. 2 yillik kibris yolculugunda cok bosladim. Oraya gidenler bilir Kibris farklidir.Ceker alir sizi. 2002 yilinda adana’da hayat yeniden mutlu bir sekilde basladi. Cukurova Universitesini kazanmistim.2 universite’yide bitirecektim ama Adana Demirsporumla kalacaktim. Artik babamdan da kacis yoktu. Kardesim de ITU’yu kazanmis ve ozgurlugunu ilan etmisti. Ikimizde isyan bayraklarini actik Biz Adana Demirsporluyduk. Tabi babanin bunu hazmetmesi kolay olmadi. Cocuklari deplasman otobusunde sagcisi ,solcusu,zengini,fakiri ,sarhosu,ayyasi ile beraber omuz omuza yanyana gitmekten oyle buyuk zevk aliyordu ki,adamin buna akil sir erdirememesi cok normal geliyor simdi.

Simdi Romanya’dayim. 3 yil oldu buraya geleli.Calisiyorum.Cokta kazaniyorum.Cok guzel bir esim ve imkanlarim var.Ama her mac gunu icimdeki heyecani degistiren birsey olmadi daha.

 Birgun bir beste yaptik Adem abiyle karabuk deplasmanina giderken. Play-off mucadelesiydi ve benim romanya’ya gidecegimi biliyordu.hep yanyana oturduk o son 3 ayda.12 saatlik deplasmanlara gidiyorduk 1000 kisi 3. ligdeydik dile kolay. Basladik mirildanmaya .(Kirac’in Benim Yolum  melodisi ustune yazilmistir).

“Bu yol cok uzundu ,cok issizdi,cok yanlizdi

  Biz o yollarda buyutmustuk Sevdamizi

  Cok kavga ettik emek verdik senin icin

  Sen Sampiyon ol Mavi Simsek bizim icin”

          Gitmeden bir soz aldi Adem abim benden. “Gokhan ,gardasim birgun geri geleceksin soz ver.Baskan olmaya ,daha guzel yarinlara geleceksin”

 Iste benim hikayem bu. Birgun oraya donecegim.Belkide sizlerden degisik fikirlerle,yardimlarla.Fazla uzattik sanirim.Sayfamizin herkese “kazanma”nin mutlulugunu getirmesi dilegiyle..